Βούλα Γκεμίση: "Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι πέρα για πέρα «επιφανειακές»."

Για αρχή και να σας γνωρίσουμε καλύτερα πείτε μας μια αγαπημένη σας φράση, που την χρησιμοποιείτε έντονα στην ζωή σας;

Μία φράση, την οποία έκανα και τρόπο ζωής θα έλεγα ότι είναι κάτι που μου δίδαξαν και οι δύο γονείς μου: «Αν δεν μπορείς να κάνεις καλό, μην κάνεις ούτε κακό». Με αυτό πορεύομαι μέχρι στιγμής. Όσες φορές κι αν έχω αδικηθεί στη ζωή μου, έχω μάθει να έχω υπομονή και ο χρόνος πάντα είναι εκεί για να με δικαιώσει. Τις περισσότερες φορές μπορούσα να ανταποδώσω την αδικία, ίσως να μου ήταν και πολύ εύκολο να την μετατρέψω σε κακία και να βγω αρκετά κερδισμένη σε πολλά επίπεδα, όμως δεν το έκανα. Προτιμώ να αποστασιοποιούμαι.

Πώς και γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της συγγραφής;

Κατά κάποιο τρόπο μέσα από την συγγραφή ξεπληρώνω μία υπόσχεση που είχα δώσει στον πατέρα μου. Έγραφα από πολύ μικρή και αυτός ήταν ο δικός μου τρόπος αυτοφροντίδας. Οδηγούμαι στο να γράφω ενστικτωδώς, είναι ένας τρόπος έκφρασης αλλά και εσωτερικής ανάγκης. Η εικόνα το να γράφει κάποιος και να δημιουργεί κείμενα μου ήταν αρκετά οικεία. Ο πατέρας μου έγραφε στίχους και ποίηση και όταν ανακάλυψε ένα από τα διηγήματα μου με έβαλε να του υποσχεθώ ότι κάποια στιγμή θα το έβλεπα όλο αυτό πολύ πιο σοβαρά. Όταν έχασα τον πατέρα μου από ξαφνικό θάνατο, τότε για πολλά χρόνια δεν ξαναέγραψα τίποτα. Μάλιστα, πολλές από τις ιστορίες που είχα γράψει τότε τις είχα πετάξει. Το 2018 παραιτήθηκα συνειδητά από την τότε δουλειά μου και για να αντιστρέψω μέσα μου τα αρνητικά συναισθήματα και την αδικία που είχα νιώσει από όλη αυτή τη συνεργασία, ξεκίνησα να γράφω και να δημοσιοποιώ τις πρώτες μου ιστορίες. Η μόνη ανάγκη που είχα τότε έντονα ήταν να ξεκινήσω ξανά να γράφω.

Μιλήστε για το τελευταίο σας βιβλίο. Ποιο είναι το κύριο μήνυμα του;

Η θεματολογία του βιβλίου αγγίζει την κακοποίηση των παιδιών και των γυναικών. Το κεντρικό μήνυμα της ιστορίας είναι ότι εκεί έξω υπάρχουν γυναίκες που έχουν ανάγκη τη βοήθεια μας. Επιδιώκω αυτή η ιστορία μου να γίνει η φωνή όλων των κακοποιημένων γυναικών. Η ιστορία επίσης βασίζεται στην αποκρυπτογράφηση των συναισθημάτων αυτών των γυναικών και στην όλη παθητική στάση που έχουν προς την ίδια τη ζωή. Αυτή η στάση φυσικά δικαιολογείται λόγω των βιωμάτων τους και δεν θα έπρεπε να είναι κατακριτέα.

Πώς βλέπεται τις ανθρώπινες σχέσεις στην σημερινή εποχή;

Η μόνη λέξη που μου έρχεται αυθόρμητα σε αυτή την ερώτηση είναι ότι οι σχέσεις των ανθρώπων είναι πέρα για πέρα «επιφανειακές». Δυστυχώς, δεν με πείθει τίποτα πλέον για την αγνότητα και τις ειλικρινείς προθέσεις. Ζούμε σε μία χειριστική εποχή, η οποία βασίζεται στο δόλο και στην υποκρισία. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν με όποιον τρόπο οποιαδήποτε σχέση, ερωτική – επαγγελματική – οικογενειακή ή φιλική. Η εποχή μοιάζει με μία τεράστια συναισθηματική «εμποροποίηση» σε όλα τα επίπεδα.Δεν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί ή αξίες και φυσικά δεν υπάρχει σεβασμός προς τον συνάνθρωπο αλλά και τα ίδια τα συναισθήματα μας. Αυτό αποδεικνύει και η ιστορία άλλωστε με τα κοινωνικά φαινόμενα γενικής κακοποίησης και τις αμέτρητες πια δολοφονίες. Για να μη γίνω όμως τελείως ισοπεδωτική πιστεύω ακόμα στην ανθρωπιά των ανθρώπων και στην καλή τους πλευρά απλά δυστυχώς πιστεύω ότι πλέον είναι η εξαίρεση στον κανόνα.

Οι «γυναικοκτονίες» υπήρχαν, υπάρχουν…Πώς θα ανατρέψουμε αυτό το δυσάρεστο γεγονός από το μέλλον;

Σίγουρα δεν είμαι σε θέση να δώσω εγώ τη λύση για τον τρόπο που μπορούμε να ανατρέψουμε τις «γυναικοκτονίες». Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να μοιραστώ μόνο κάποιες σκέψεις μου μετά από δικό μου βαθύ προβληματισμό. Πιστεύω ότι το να ανατρέψουμε αυτό το δυσάρεστο γεγονός από το μέλλον απαιτεί σκληρή, αδιαπραγμάτευτη και άμεση νομοθετική διαδικασία. Μία νομοθεσία παραδειγματική ίσως που δεν υπάρχει μέχρι στιγμής. Αυτό όμως θα πρέπει να πραγματοποιηθεί παράλληλα με όλους τους μηχανισμούς μέσα στην κοινωνία που θα καταδικάζουν εξίσου την φερόμενη «ανθρωποφαγία» και όχι μόνο. Θα πρέπει να οριοθετηθούν εκ νέου, με ουσιαστικές βάσεις, οι κοινωνικοί κανόνες και φυσικά να υπάρχουν σημαντικές συνέπειες και εξίσου σωστή πληροφόρηση στην διαπαιδαγώγηση και το γαλούχισμα της νέας γενιάς. Είναι ασύλληπτα πια τα περιστατικά βίας τόσο μέσα στα σπίτια όσο και στα σχολεία, στα γήπεδα αλλά και στους δρόμους. Δεν είναι λύση το να έχουμε δομές και να προσφέρουμε στέγη ή κάποιες άλλες παροχές στις κακοποιημένες γυναίκες ή στα παιδιά. Είναι σημαντική βοήθεια, την οποία χρειαζόμαστε αλλά δεν αποτελεί τη λύση μιας κοινωνίας. Για να μιλάμε για ανατροπή θα πρέπει να φτάσουμε στο σημείο σαν κοινωνία να μην χρειαζόμαστε αυτή την εναλλακτική διέξοδο. Για να είμαι όμως ειλικρινής, δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει διάθεση για να φτιάξουμε μία κοινωνία μη ανδροκρατούμενη. Όλα δείχνουν πλέον ότι δρομολογούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση και τα πρότυπα που προωθούνται συνεχώς μας επιβεβαιώνουν ότι μονοπωλεί κυρίως ο μισογυνισμός.

Το βιβλίο σας έχει ταυτόχρονα και φιλανθρωπικό σκοπό. Μπορεί η λογοτεχνία να διασκεδάσει, αλλά και να στηρίξει ταυτόχρονα εκείνους που έχουν ανάγκη; Ποια είναι εν κατακλείδι η σπουδαιότητα της φιλανθρωπίας και πόσο συχνά την συναντούμε στην σημερινή εποχή;

Το μυθιστόρημα μου «Σιωπηλές Κραυγές» στηρίχτηκε από το κίνημα, μη κερδοσκοπικό οργανισμό, Strongmeακριβώς επειδή πίστεψε στη δυναμική της ιστορίας αυτής. Το θέμα της κακοποίησης είναι πολύ ευαίσθητο και το κίνημα κάνει εδώ και αρκετά χρόνια σπουδαίο έργο πάνω στην πρόληψη και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας, άρα οι συνεργασίες και οι κινήσεις του κινήματος απαιτούν σύνεση και φυσικά ιδιαίτερη προσοχή. Το βιβλίο μου πριν προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε συνεργασία πέρασε όλα τα στάδια αξιολόγησης και η ομάδα, όπως και ο εκδοτικός carmelasbooksπου το αγκάλιασε, έκρινε κυρίως ότι αυτό το βιβλίο μπορεί να μεταφέρει στους αναγνώστες όλες τις μορφές κακοποίησης αλλά και τα συναισθήματα μιας κακοποιημένης γυναίκας. Ήταν επιθυμία μου άλλωστε αυτή η ιστορία να γίνει η φωνή όλων των κακοποιημένων γυναικών και νιώθω πραγματικά ευγνώμων που βρήκα συνοδοιπόρους. Κυρίως επειδή θεωρούν ότι είναι ένα σημαντικό κίνητρο αφύπνισης απέναντι στο κοινωνικό φαινόμενο της βίας. Τα έσοδα του βιβλίου θα δοθούν για την ενίσχυση του έργου που έχει δρομολογήσει το κίνημα Strongme. Φυσικά, η κίνηση αυτή αποτελεί ένα λιθαράκι στην όλη προσπάθεια του κινήματος και θεωρώ ότι είναι μία συνεχής μορφή στήριξης σε όσους μπορεί να το έχουν ανάγκη. Το βιβλίο άλλωστε θα είναι για χρόνια διαθέσιμο στην αγορά μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμαςcarmelasbooks όπου μπορεί να το προμηθευτεί κάποιος σε ηλεκτρονική μορφή από όπου και αν βρίσκεται, ακόμα και στο εξωτερικό, και να ενισχύσει την ομαδική μας προσπάθεια.

Ιδανικά θα έπρεπε μέσα στα χρόνια να συναντάμε όλο και λιγότερες φιλανθρωπίες, τότε μόνο θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάνουμε κάτι καλά προς την ανθρωπότητα όμως δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Οι φιλανθρωπίες είναι κάτι που το συναντάμε συχνά και αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίζει ακόμα περισσότερο. Εμένα προσωπικά με προβληματίζει πολύ. Καταλαβαίνω επίσης όλους εκείνους που κρατάνε μία άμυνα απέναντι σε οποιαδήποτε φιλανθρωπική κίνηση γιατί ακόμα και σε αυτό το κομμάτι υπάρχει τεράστια εκμετάλλευση. Ο κόσμος είναι πολύ δύσκολο να πειστεί πλέον, είναι καχύποπτος και για αυτό δεν μπαίνει στη διαδικασία να ενισχύσει εύκολα οποιαδήποτε προσπάθεια. Όμως, όσο κρατάμε άμυνες τόσο μεγιστοποιείται το πρόβλημα γιατί ανάμεσα σε εκείνους που εκμεταλλεύονται τους φιλανθρωπικούς σκοπούς υπάρχουν και εκείνοι που πραγματικά παρέχουν στήριξη και τότεη όποια εθελοντική βοήθεια πέφτει στο κενό. Είναι σημαντικό για εμένα μέσα από την δική μας προσπάθεια μέσω του βιβλίου μου «Σιωπηλές Κραυγές» να γνωρίζω ότι υπάρχουν κάποια διαθέσιμα χρήματα ώστε να χρησιμοποιηθούν για διαμονή, ένδυση, τροφή ή δικηγορική και ψυχολογική υποστήριξη. Αναρωτηθήκαμε ποτέ ότι ίσως αυτές οι κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά να μην μπορούν καν να επιβιώσουν;

Μελλοντικά σχέδια;

Τα μελλοντικά συγγραφικά μου σχέδια είναι να ξαναγράψω από την αρχή κάποιες παλιές ιστορίες μου και να τις διαθέσω στην αγορά εκ νέου αλλά και να δρομολογήσω νέες ιστορίες.

Σε λίγο καιρό θα είναι διαθέσιμη ξανά σε ηλεκτρονική μορφή πλέον μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας carmelasbooks.com μία αισθηματική κωμωδία μου το «Λίγο Σεξ Ακόμη Παρακαλώ». Ξαναγράφω την ιστορία αυτή, η οποία θα εμπλουτιστεί και σύντομα θα είναι διαθέσιμο και το «Λίγο Σεξ Ακόμη Παρακαλώ Νο2».Το βιβλίο αυτό, ήταν η πρώτη συγγραφική μου απόπειρα και κυκλοφορούσε αρκετά χρόνια σε έντυπη μορφή. Πλέον, πάμε για επανέκδοση, με νέο εξώφυλλο και πιο εμπνευσμένη εκδοχή.

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω για το χρόνο τους, να τους πω να μην σταματάνε να διαβάζουν. Αν είναι γονείς είναι σημαντικό να διαβάζουν στα παιδιά τους και να δείξουν το δρόμο της ανάγνωσης. Να συνεχίζουν να δίνουν κίνητρο σε όλους εμάς που γράφουμε και αγαπάμε αυτό που κάνουμε και φυσικά να αγκαλιάζουν και να δίνουν ευκαιρία σε όλους τους νέους συγγραφής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συγγραφή είναι τέχνη και όπως κάθε μορφή τέχνης αποτελεί λύτρωση για τον άνθρωπο. Είναι η ανύψωση προς κάτι ανώτερο, αναδεικνύει την δημιουργικότητα, την φαντασία αλλά και την κριτική σκέψη. Χρειάζεται λοιπόν στήριξη και ανάδειξη από τους υποστηρικτές της και όχι μόνο.

Σε ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία και αυτή την όμορφη συζήτηση!